Welkom bij mw.AVanderLucht!
Laat je raken,
blijf haken,
proef de smaken…….
……van haar gedichten, spreuken, mijmeringen, essays, verhalen.
Je bent uitgenodigd om haar werk te lezen en je te verwonderen.
Als een tekst op de website jou bevalt, mag je hem voor persoonlijke doeleinden gebruiken onder de voorwaarde dat je de bron (de website) en de auteur (mw.AVanderLucht) volledig vermeldt. Dan is privé gebruik gratis en voor niets.
Het auteursrecht blijft hiermee onverlet.
Teksten op de website zijn voorbeelden uit werk dat je in de winkel kunt kopen.
Het meest recente gedicht
Bij een bezoek aan Naëma Roerloos ligt hij aan de overkant, verscholen tussen het bruine riet, een bootje van vergane glorie. Alleen de blauwe kabel, strak gespannen over de brede sloot, verraadt een ander verhaal. Verrast zoeken onze ogenparen elkaar op. Durven wij de oversteek met dit lome middeleeuwse gevaarte aan, onze passie voor snelle motoren indachtig? Door hand over hand achter hand op het koord glijdt de schuit majesteitelijk over het stille water van de verre rietkraag naar onze oever. Wie durft de eerste stap de diepte in te zetten? Nog is het eerste voetenpaar niet geland of het andere zal moeten volgen, scheef als de schuit meteen ligt. Onze ogenparen volgen onze voetenparen en elkaar. Hand over hand achter hand op de blauwe kabel laten wij de bemenste schuit over de brede sloot glijden. Onwennige behoedzaamheid kruist balancerende magie in de luttele seconden op het eindeloze water. In onze kadans staat de tijd stil. In de rietkraag aan de overkant neemt ons de serene oever in ontvangst. Gelouterd betreden wij tastend de wal. Wij hebben de overtocht samen gered.
Openingsgedicht uit de debuutbundel IJslichaam (Liederen tegen de ondergang)
Aan mijn geacht onbekend toekomstig publiek Ik kan het u niet naar uw zin maken als u van het woord "mooi" houdt. Als u graag wilt roepen "o wat mooi!" (of iets van die strekking) beveel ik u van harte aan om niet verder te lezen. Ik schrijf geen poëzie omdat iets mooi is, laten wij zeggen een ding een kleur een geluid. Ik schrijf omdat ik moet. Dat is dan pech voor u. Ik moet schrijven om te kunnen blijven leven, uit bittere noodzaak. Nou en, zult u dan zeggen, dat is jouw zaak. Schrijven moet ik om de grenzen van mijn leven in woorden te verkennen en liefst even daarbuiten. "Eureka!" roep ik na het vinden van een woordenspel voor mijn diepste oproer. Het woord "verwerken" doodt mijn tastende verkenning door modieuze misvattingstaal. Gelieve deze bril af te zetten! Mijn leven, alomvattend, schijnt lichtend door poëtisch filigraan. Dát is mooi!
