Sinds de atoombom is gebarsten, onhoorbaar, ongezien, slingeren de deeltjes in het rond. Op willekeurige momenten raken zij mijn hart. Duiken heeft geen zin, trefzeker als zij zijn. Ik moet hen neutraliseren onder de hoogspanning van eeuwen, en opruimen, stuk voor stuk, zonder aanzien des persoons. Minder is het niet. Zo helpe mij het ongeziene Mysterie.
7 maart 2014