Aan mijn geacht
onbekend toekomstig publiek

Ik kan het u niet naar uw zin maken
als u van het woord “mooi” houdt.
Als u graag wilt roepen
“o wat mooi!”
(of iets van die strekking)
beveel ik u van harte aan
om niet verder te lezen.

Ik schrijf geen poëzie
omdat iets mooi is,
laten wij zeggen
een ding een kleur een geluid.
Ik schrijf omdat ik moet.
Dat is dan pech voor u.

Ik moet schrijven om
te kunnen blijven leven,
uit bittere noodzaak.
Nou en, zult u dan zeggen,
dat is jouw zaak.

Schrijven moet ik
om de grenzen
van mijn leven
in woorden te verkennen
en liefst even daarbuiten.
“Eureka!” roep ik
na het vinden van een woordenspel
voor mijn diepste oproer.

Het woord “verwerken”
doodt mijn tastende verkenning
door modieuze misvattingstaal.
Gelieve deze bril
af te zetten!

Mijn leven, alomvattend,
schijnt lichtend
door poëtisch filigraan.
Dát is mooi!