Ondergronds
wroeten bleke touwen,
knopen zich donkere verbindingen,
vlechten zich weidse netten,
oeverloos.
Ongezien
dijen schimmeldraden uit
van het aanwezige
niet aanwezige.
Ongehoord
leggen zij
hun dove oren te luister
bij de trillingen
van boven.
Ongelooflijk
kennen zij de sporen
van wat niet geweten
gewetenloos geschiedt.
Ongekend
boren zich
bleke paddenstoelenvruchten
naar het oppervlak.
Onbarmhartig
vertellen zij,
beschenen door de felle zon,
de schrijnende verhalen
van de ongekuiste tere waarheid.
Ongeloof
met gesloten ogen
zienderogen
is hun deel.
Ondergronds,
teruggekeerd
naar de voedingsbodem
voor het niet bestaande,
verspreiden nieuwe schimmeldraden
zich razendsnel.
Ongeteld
is hun waanzinnige
donkere hoeveelheid
tegen één lichtend voorbeeld.
Taboes.
Beluister het gedicht,
gelezen door mw.AVanderLucht zelf
7 juli 2022