Talig

Talig

De d-tjes en de t-tjes,
dat leer je snel als allochtoon,
staan symbool voor
het zelfrespect der Nederlandse taal.
De scheidslijn tussen volkse praat
en gecultiveerde grammatica
kun je elke dag
in de geschreven pers ontwaren.

Als taalverliefde
oefen ik mij geduldig
in het alomvattende gebruik
van een vreemde taal,
maar meer nog
in de wetmatigheden
van de beelden
die tussen woorden huizen.

Bij de minste, nee geringste twijfel
of een welgemeende hint
over spelling of vervoeging
raadpleeg ik een papieren boek
of (sneller !) internet.

In het doolhof van encyclopedieën
met een groene of een witte kaft
zoek ik mijn weg in regels
met veranderlijke logica
die ook een autochtoon
soms sprakeloos laat worden.

De penseelstreken
van de beelden echter
worden door mijn eigen geest
gemaakt.

Op mijn kleurpalet
meng ik oude woorden
met nieuwe wendingen
tot nuances van betekenis.

Ik zal de puzzel
van de d-tjes en de t-tjes
toch wel
leren leggen,
denk je niet?