Brief aan het Mysterie (1)

9 november 2010

Een klein leeslampje aan. Het is avond, het is stil.
D. is na een slapeloze nacht en een lange dag doodmoe.

En toch blijft er het zoemen van de gedachte:
Het is tijd om een brief aan HET MYSTERIE te schrijven.

AAN HET MYSTERIE
ERGENS IN HET HEELAL
OF IN EEN MENSENZIEL

PER GEESTELIJKE POST EN LANGS ONVOORSPELBARE WEGEN

Mysterie,

wellicht ken je mij, misschien ken ik jou.
Het is in elk geval voor mij niet vreemd als ik aan jou denk.

Misschien heb je er weet van:
ik ben een ander mens aan het worden. Al een hele tijd.
En nu is de tijd daar dat beelden van mijn toekomst kleurrijker en tastbaarder worden.
Mysterie, ik verlang naar dingen die mijn leven dat al begonnen is rijk en vervuld kunnen maken.

Mysterie:
ik verlang naar mensen die ik liefheb en die mij liefhebben.
Ik verlang naar intimiteit en warmte, naar liefde en geborgenheid, naar vertrouwen in mensen.
Ik verlang naar lachen en gulheid en overstromende zinnelijkheid.

Mysterie:
ik verlang naar een leven dat stroomt en waarin de bries waait.
Ik verlang naar een leven vol kunst, kleur en klank en beweging.
Ik verlang naar een leven met de natuur en met de ontdekking van de hemel en de aarde.

Mysterie:
ik verlang naar werk met mensen wie ik de passie van goed samenwerken kan delen.
Ik verlang naar werk voor mensen.
Ik verlang naar de oogst van alles wat ik heb meegemaakt in mijn leven.
Ik verlang ernaar om in mijn tweede leven te kunnen zaaien uit de oogst.
En ik wil nog lang leven en nog lang zaaien.

Mysterie:
wil jij mij wegen wijzen waarlangs ik naar de vervulling van mijn verlangens toe kan groeien?
Ik ben ontvankelijk voor jouw tekenen.

Amen