Sinds de atoombom is gebarsten,
onhoorbaar, ongezien,
slingeren de deeltjes
in het rond.

Op willekeurige momenten
raken zij mijn hart.
Duiken heeft geen zin,
trefzeker als zij zijn.

Ik moet hen neutraliseren
onder de hoogspanning
van eeuwen,
en opruimen,
stuk voor stuk,
zonder aanzien des persoons.

Minder is het niet.

Zo helpe mij het ongeziene Mysterie.